แรงเสียดทานในธรรมชาติมีอยู่หลายชนิด เช่น แรงเสียดทานอากาศ หรือ แรงเสียดทานระหว่างผิววัตถุคู่ใดๆ เป็นต้น แต่ในระดับการศึกษาฟิสิกส์มัธยมฯ จะกล่าวถึง แรงเสียดทานระหว่างผิววัตถุคู่ใดๆ ดังนี้
แรงเสียดทานระหว่างผิววัตถุคู่ใดๆ จะแบ่งการพิจารณาไว้ 2 ช่วง คือ 1. ช่วงที่วัตถุยังไม่เคลื่อนที่ จะพิจารณาเป็นแรงเสียดทานสถิต 2. ช่วงที่วัตถุเริ่มเคลื่อนที่เป็นต้นไป จะพิจารณาเป็นแรงเสียดทานจลน์
แรงเสียดทานสถิต (Static Friction)
เป็นแรงที่ต้านการเคลื่อนที่ของวัตถุ โดยทิศทางตรงกันข้ามกับแรงพยายาม แต่แรงพยายามยังไม่มากพอที่จะเอาชนะแรงต้านนี้ได้ ทำให้วัตถุไม่เคลื่อนที่ เรียก แรงต้านนี้ว่า “แรงเสียดทานสถิต”
สำหรับแรงเสียดทานสถิต มีสมการที่เกี่ยวข้อง ดังนี้
แรงเสียดทานจลน์ (Kinetic Friction)
เป็นแรงที่ต้านการเคลื่อนที่ของวัตถุเริ่มเคลื่อนที่ หรือขณะเคลื่อนที่ด้วยความเร็วคงที่ โดยมีทิศทางตรงกันข้ามกับแรงพยายาม และแรงต้านมีค่าน้อยกว่า หรือเท่ากับแรงพยายาม เรียกแรงต้านนี้ว่า “แรงเสียดทานจลน์”
สำหรับแรงเสียดทานสถิต มีสมการที่เกี่ยวข้อง ดังนี้
ข้อสังเกต
1. ขนาดของแรงเสียดทานจะมีค่ามากหรือน้อย ขึ้นอยู่กับขนาดของมวลของวัตถุ และลักษณะพื้นผิวสัมผัส
2. สำหรับผิวคู่สัมผัสเดียวกัน 